Բաքու-Անկարա ճակատը՝ Լոնդոնա-սիոնիստական առանցքի աջակցությամբ, առավելագույնս օգտվել է ուկրաինական պատերազմում Մոսկվայի ներգրավվածությունից և Ռուսաստանի կովկասյան պարբերաբար սխալներից՝ Կովկասում ռուսական և իրանական կարգերը ոչնչացնելու և անգլո-սաքսոնական կարգն իրականացնելու համար` ՆԱՏՕ-ի Թուրանական միջանցքի ստեղծման նպատակով։
Երևանում Ալեքսանդր Գորչակովի անվան դիվանագիտական կենտրոնի և Հայկական նախագիծ գիտական հաստատության նախաձեռնությամբ կազմակերպված համատեղ նիստի ժամանակ իր ելույթում դոկտոր Ահմադ Քազեմին ընդգծեց, որ այսօր Կովկասում Իրանի և Ռուսաստանի դեմ ամենամեծ ընդհանուր սպառ նալիքը սիոնիստա-լոնդոնյան ճակատի տեղաշարժն է՝
այս տարածաշրջանում անգլո-սաքսոնական կարգեր հաստատելու համար։ Նա ասաց, որ մինչ Վլադիմիր Պուտինը Խորհրդային Միության փլուզումն անվանեց 20-րդ դարի ամենամեծ աշխարհաքաղաքական աղետը, Թուրքիայի նախագահ Թուրգութ Օզալը (1989-1993), մատնանշելով այսպես կոչված թուրքական աշխարհի խնդիրը, հայտարարեց, որ նման հնարավորություն կարող է լինել երեք հարյուր տարին մեկ, և Անկարան չպետք է կորցնի այս հնարավորությունը։
Դոկտոր Քազեմին ընդգծել է. «Ղարաբաղյան առաջին պատերազմը պատճառ դարձավ, որ պանթուրանիզմի կողմից դիտարկվող, այսպես կոչված, թուրքական աշխարհի գաղափարը երեք տասնամյակ շարունակ չիրականանա, հատկապես, որ Ադրբեջանի Հանրապետությունը ոչ մի կապ չունի այսպես կոչված թուրքական աշխարհի հետ»։
Եվրասիայի ավագ գիտաշխատողը հավելեց. «Ամերիկայի անկման միտման սաստկացումը և նրա խայտառակ ձախողումը Աֆղանստանում, որը պետք է դառնար Իրանի, Ռուսաստանի և Չինաստանի հարձակման հենակետը, ՆԱՏՕ-ի Լոնդոնյան ուղեղային կենտրոններին ստիպեցին օգտագործել Կովկասի և Կենտրոնական Ասիայի եզակի հնարավորությունները՝ ռուս-չինական և իրանական կարգի հաստատումը կանխելու համար»։
Անդրադառնալով Իրանի Իսլամական հեղափոխության գերագույն առաջնորդի այն հայտարարություններին, թե Ամերիկայի անկման բնութագրերից է գերիշխանության փոխանցումն Արևմուտքից Ասիա, նա հավելեց. «Անգլո-սաքսոնական կարգի նպատակն է հակազդել այս միտմանը»։ Դոկտոր Քազեմին ընդգծել է,
որ անգլո-սաքսոնական կարգերի նպատակների առանցքում է պանթուրանիզմի կարգախոսով թուրքական աշխարհի ստեղծումը, որին հավատում են բոլոր թուրք ղեկավարները՝ Աթաթուրքից, Օզալից, Ալեբ Արսլանից, Էջվիթից մինչև Բաղչե Լին և Էրդողանը։
Համալսարանի այս պրոֆեսորը հավելեց. «Անգլո-սաքսոնական կարգի համաձայն, Հայաստանի հարավային մասի անջատմամբ և ՆԱՏՕ-ի Թուրանական միջանցքի ձևավորմամբ, բոլոր հիմնական տարանցիկ և էներգետիկ զարկերակները կանցնեն այսպես կոչված թուրքական աշխարհի վերահսկողության տակ և թուրքական պետությունների կազմակերպությունը հանդես կգա որպես տարածաշրջանում ՆԱՏՕ-ի թևը»:
Դոկտոր Քազեմին ընդգծեց, որ բրիտանական պանթուրանիզմը ոչ միայն ձգտում է էթնիկ խզումներ առաջացնել Ռուսաստանում, Չինաստանում և Իրանում, այլ նաև ձգտում է մասնատել և փոքրացնել Հայաստանը, ուստի անգլո-սաքսոնական կարգեր ստեղծելիս Բաքվի և Անկարայի շահերը համահունչ են Լոնդոնա-սիոնիստական առանցքին։ Այդ իսկ պատճառով 2023 թվականի սեպտեմբերին Ղարաբաղում տեղի ունեցած էթնիկ զտումները չարժանացան Արևմուտքի լուրջ արձագանքին, և նույնիսկ Լոնդոնն ինչ-որ կերպ հանդես եկավ որպես Ադրբեջանի պաշտպան Անվտանգության Խորհրդում։
Նա հավելեց. «Քանի որ այսպես կոչված թուրքական աշխարհ ստեղծելու նպատակով Հայաստանի մասնատումը գտնվում է անգլո-սաքսոնական դավադրության կենտրոնում, այդ իսկ պատճառով Հայաստանի քայլ առ քայլ նահանջները չեն փոխի Բաքվի և Անկարայի մաքսիմալիստական դիրքորոշումները. Այնպես, որ նույնիսկ Ղարաբաղի վերադարձը Բաքվին, Պրահայի պայմանավորվածությունները, Լաչինը հանձնումը, 2022 թվականի սեպտեմբերին Հայաստանի տարածքի նկատմամբ ռազմական ագրեսիայի հանդեպ պասիվությունը, Թուրքիայի հետ հարաբերությունների կարգավորման պայմանների վերացումը, ցեղասպանության հարցից հրաժարվելը և Խաղաղության Խաչմերուկի պլանը պատճառ չդարձան, որ Բաքուն և Անկարան նահանջեն իրենց դիրքորոշումներից. Դրա վրա չեն ազդի նաև չորս գյուղերի հանձնումը, և որոշ ժամանակ անց Բաքուն ավելի խիստ կբարձրացնի «Յե՛եր-ազների» (նախկինում Հայաստանաբնակ ազերիների) հարցը»։
Նշելով, որ անգլո-սաքսոնական կարգերի դավադրությունից բացի, Բաքվին ու Անկարային օգնեց նաև ուկրաինական պատերազմը, համալսարանի այս պրոֆեսորը հավելեց. «Բաքուն և Անկարան էներգակիրներով և ուռճացված խոստումներով իրենց ձեռքն են վերցրել Եվրոպայի մեծ մասի զարկերակը, ուստի Եվրոպային և Ամերիկային Հայաստանի ապավինումը որևէ գործնական ձեռքբերում չի ունենա Երևանի համար, իսկ Իրանը գտնում է, որ Ամերիկան և Եվրոպան տարբեր պատճառներով անվստահելի են»։
Նա ավելացրեց, որ անգլո-սաքսոնական դավադրության իրագործման ուղղությամբ Բաքվի և Անկարայի առանցքը, օգտագործելով Ռուսաստանի կովկասյան սխալներն ու Հայաստանի իշխանությունների քաղաքականությունը, փորձում են Հայաստանը ներկայացնել որպես ապստամբ երկիր Ռուսաստանի դեմ. Սա այն դեպքում, երբ անցած 30 տարիների ընթացքում Բաքվի գլխավոր նպատակներից է եղել Կովկասից Ռուսաստանի վտարումը, այնպես, որ Ադրբեջանը միշտ հպարտանում է, որ Կովկասում առաջին երկիրն է, որ վտարել է ռուս զինվորներին:
Եվրասիայի հարցերով ավագ գիտաշխատողը հավելեց. «Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմի ժամանակ և դրանից հետո Բաքվի և Անկարայի ճակատը փորձել է օգտագործել մի քանի գործոններ՝ Ռուսաստանին իրենց կողմը պահելու համար.
1. Ռուսաստանի հետ Փաշինյանի իշխանության սառը հարաբերությունները,
2. Մոսկվային էներգիայի միջնորդված փոխանցման արտոնության տրամադրումը՝ պատժամիջոցները շրջանցելու համար,
3. Ձևացնելով, որ շահագրգռված է Ռուսաստանի կողմից Ադրբեջանից Նախիջեւան ենթադրյալ միջանցքի վերահսկողությամբ և դիտարկմամբ
Բայց Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմում իր նպատակներին հասնելուց և իր օգտին իրավիճակը հաստատելուց հետո Բաքուն իր գործողություններով ցույց տվեց, որ հետապնդում է Ռուսաստանին Կովկասից ամբողջապես վտարելու նպատակ։ Այս քայլերից են.
1. Մոսկվայի 2020 թվականի համաձայնագրի խախտումը՝ 2023 թվականի սեպտեմբերին Ղարաբաղի վրա հարձակվելով,
2. Բանակցությունների եվրոպական և ամերիկյան ձևաչափերի հետ համաքայլ լինելը,
3. Ադրբեջանի Հանրապետությունը Նախիջեւանին միացնելու Կալինինգրադյան մոդելի ներկայացումը, ինչը նշանակում էր Ռուսաստանի վերահսկողական դերի վերացում։
Հետևաբար, Ղարաբաղից ռուս խաղաղապահների դուրսբերումը պետք է դիտարկել որպես 2012 թվականին «Գաբալայի» ռադիոտեղորոշիչ բազայից Ռուսաստանին՝ հարգալից կերպով վտարելու շարունակությունը։
Մատնանշելով Վրաստանի ենթակառուցվածքներում Չինաստանի ներդրումները՝ նա ավելացրեց, որ հակառակ Թուրանական ճակատի քարոզչության, Չինաստանը չի ձգտում էթնիկ միջանցքի՝ ույղուրական խնդրի պատճառով, այլ Իրանի և այլ երթուղիների կողքին, աջակցում է Կովկասում Վրաստանի առանցքայնությամբ միջանկյալ միջանցքին։
Անդրադառնալով անգլո-սաքսոնական դավադրության բարդություններին և Իրանի ու Ռուսաստանի համար դրա սպառնացող վտանգներին, դոկտոր Քազեմին ավելացրեց, որ երկու երկրները չպետք է բաց թողնեն Կովկասում համագործակցության հնարավորությունները: Ռուսները պետք է իմանան, որ Կովկասից հետո անգլո-սաքսոնական ճակատը կուժեղացնի իր ջանքերը Ռուսաստանին Սեւ ծովում մեկուսացնելու համար։
Վերջում նա ընդգծեց Իրանի պատմական, մշակութային, քաղաքակրթական, կրոնական և ռասայական հիբրիդային մոտեցումը Կովկասի նկատմամբ և հավելեց, որ Իրանը միակ երկիրն է, որը իր ուրույն դիրքն ունի Կովկասի դիցաբանական գրականության մեջ։
Դոկտոր Քազեմին ընդգծեց, որ Իրանը դեմ է ցանկացած քաղաքական կարգերի, որն առաջացնում է սահմանային և աշխարհաքաղաքական փոփոխություններ և խախտում կովկասյան երկրների ինքնիշխանությունն ու տարածքային ամբողջականությունը։ Իսրայելի սիոնիստական ռեժիմի դեմ Իրանի «Ազնիվ խոստում» գործողության կովկասյան ուղերձն այն է, որ Թեհրանը լրջորեն է տրամադրված իր հիմնական շահերի և կարմիր գծերի պաշտպանության հարցում: Բացի այդ, չնայած որոշ երկրների միակողմանի գործողություններին, Իրանը համապարփակ մոտեցմամբ ընդգծում է 3+3 բանաձեւը, միևնույն ժամանակ Ղարաբաղից տեղահանված հայ փոքրամասնության իրավունքների հարցը ուշադրության է արժանացնում, քանի որ Իրանի Իսլամական հեղափոխության Գերագույն առաջնորդը Ղարաբաղյան Երկրորդ պատերազմում, Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության հետ մեկտեղ, նշել է նաև հայ փոքրամասնության կարգավիճակը։
Հարկավոր է նշել, որ «Որոտան ֆորում» խորագրով ամենամյա ժողովը տեղի է ունեցել ապրիլի 19-21-ը Երևանում «Հայկական նախագիծ» գիտահետազոտական հաստատության և Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարությանն առընթեր Ալեքսանդր Գորչակովի անվան հանրային դիվանագիտության կենտրոնի նախաձեռնությամբ, որին ներկա էին մի շարք ռուս, իրանցի և հայ փորձագետներ և քաղաքագետներ։ Այս հանդիպման բացման արարողության ժամանակ Հայաստանում Իրանի դեսպան Մեհդի Սոբհանին պարզաբանեց Կովկասի հարցում պաշտոնական Թեհրանի քաղաքականությունը։