روسای روسی، فرانسوی و امریکایی گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا در باکو با الهام علی اف رئیس جمهورو المار محمد یاروف وزیر خارجه ج. آذربایجان دیدار کردند. در این دیدار وضعیت فعلی و چشم انداز مذاکرات صلح قره باغ میان ارمنستان و ج .آذربایجان مذاکره شد . گروه مینسک از سال ۱۹۹۲ برای حل مناقشه قره باغ تلاش می کند. این اولین سفر روسای گروه مینسک به باکو و ایروان در سال ۲۰۰۹ محسوب می شود . طی سالهای گذشته روسای گروه مینسک همواره در ابتدای هر سال ، آن را سال حل مناقشه قره باغ عنوان کردند، اما برغم گذشت ۱۷ سال از فعالیت این گروه هنوز هیچ دورنمای روشنی برای حل مناقشه قره باغ وجود ندارد. چنانچه از اظهارات روسای گروه مینسک نیز بر می آید هدف اصلی آنها از سفر به باکو و ایروان ، مجاب ساختن روسای جمهوری دو کشور برای ادامه دیدارهاست . این در شرایطی است که دیدارهای متعدد روسای جمهوری آذربایجان و ارمنستان با میانجیگری گروه مینسک در سالهای گذشته نتیجه نداشته است. تا قبل از روی کار آمدن الهام علی اف در سال ۲۰۰۳ گروه مینسک سه طرح شکست خورده یک مرحله ای، دومرحله ای و دولت عمومی را در پرونده خود داشت. با روی کار آمدن الهام علی اف و شروع دور جدید مذاکرات که به روند پراگ و حل مرحله ای مناقشه قره باغ معروف گشت، روسای گروه مینسک از حل قریب الوقوع مناقشه خبر داده و اعلام کردند مسایل اساسی حل شده و روسای جمهوری آذربایجان و ارمنستان در یک قدمی امضای توافقنامه صلح قرار دارند.اما گذشت حدود شش سال از روند پراگ نیز نشان داد که سفرهای روسای گروه مینسک به منطقه نمایشی و اظهارات آنها چیزی جزء دروغ برای فریب افکار عمومی نبوده است. در واقع گروه مینسک به علت تضاد منافع امریکا ، فرانسه و روسیه نه از لحاظ ساختاری توانایی حل عادلانه مناقشه قره باغ را دارد و نه اساسا بدنبال حل این مناقشه است. هدف روسای گروه مینسک مدیریت مناقشه برای امتیاز گیری از ج. آذرباجان و ارمنستان و پیشبرد اهداف خود در منطقه است . از اینرو نیز تنها نتیجه فعالیت گروه مینسک تقویت شرایط جدایی طلبی در قره باغ و تعمیق اختلافات میان ارمنستان و ج. آذربایجان است که اظهارات ماههای اخیر روسای جمهوری دو کشور نشاندهنده آن است. در این راستا رئیس جمهوری آذربایجان بارها بر تعلق بی قید و شرط قره باغ به این کشور و احتمال از سرگیری مناقشه و رئیس جمهوری ارمنستان نیز بر استقلال این منطقه تاکید کرده است. در حال حاضر نیز وقوع تحولاتی نظیر متهم شدن روسیه از سوی باکو به تحویل تسلیحات به ارزش ۸۰۰ میلیون دلار به ایروان و نگرانی برخی از محافل آذری از افزایش حمایت های امریکا از ارمنستان در دوران باراک اوباما نشاندهنده گسترش بی اعتمادی به روسای گروه مینسک و نبود دورنمای روشن برای حل مناقشه قره باغ است. از اینرو اولین سفر روسای گروه مینسک به منطقه در سال ۲۰۰۹ را نمی توان نوید بخش حل مناقشه در این سال دانست بلکه در ادامه سفرهای نمایشی گذشته گروه مینسک صورت می گیرد. از اینرو نیز این انتظار و امیدواری در میان افکار عمومی منطقه وجود دارد که سال ۲۰۰۹ سال انحلال گروه مینسک و پیگیری مذاکرات در ترکیبی واقع بینانه و با حضور میانجیگران بیطرف باشد.