شرکت کنندگان در اجلاس علمی بین المللی «قفقاز-۲۰۰۶» که اخیرا در ایروان برگزار شد این موضوع را بررسی کردند که رویدادهای سال گذشته میلادی چه تاثیری بر مسائل امنیتی منطقه داشته اند، تمایلات توسعه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در کشورهای قفقاز شمالی و جنوبی چگونه می باشند؟ شرکت کنندگانی که از طرف موسسه قفقازی رسانه های خبری از کشورهای ارمنستان، آذربایجان، گرجستان، ایالات متحده آمریکا و روسیه دعوت شده بودند، نظرات خود را درباره مسائل منطقه ای و رویدادهای مختلف صورت گرفته سال گذشته در سه کشور قفقاز جنوبی ارائه کردند.عارف یونس اف رئیس بخش مهاجرت و مناقشه شناسی انستیتیوی صلح و دموکراسی آذربایجان , در این اجلاس گرایشات حاکم در جامعه آذربایجان را در قبال روند مذاکراتی حل و فصل مناقشه قره باغ کوهستانی ارائه کرد. این تحلیلگر گفت: «امسال هیچ چیز در روند مذاکراتی تغییر نخواهد کرد. تنها «منوی» ملاقاتها تغییر خواهد کرد.»یونس اف با استناد به نظرسنجی های جامعه شناسی گفت که در حال حاضر حدود نیمی از جامعه آذربایجان طرفدار اقدامات جنگی می باشند، این شاخص ۳-۴ سال بعد به حدود ۶۰ درصد خواهد رسید. گاگیک هاروتیونیان مدیر بنیاد مطالعات علمی «نوراوانک» نیز در گزارش خود تحت عنوان «ارمنستان در جهان ۲۰۰۶» گفت ارمنستان از لحاظ سیاستهای مستقل بر تمامی کشورهای منطقه ای برتری دارد. وی به مطالعات معتبر بین المللی استناد کرده و گفت ارمنستان با شاخص دموکراسی اقتصادی در رده ۳۲ که در جهان رده بسیار بالایی شمرده می شود، قرار دارد.
آنچه مسلم است اینکه اجلاس علمی بین المللی «قفقاز-۲۰۰۶» بار دیگر فرصتی فراهم ساخت که مسایل متعدد امنیتی , اقتصادی و اجتماعی قفقاز در کانون توجه محافل سیاسی قرار گیرد . واقعیت این است که اگرچه روند حرکت اقتصادی و اجتماعی در قفقاز درسال ۲۰۰۶ رو به جلو بوده است , اما سرعت این حرکت با پتانسیل های عظیم موجود در منطقه همخوانی ندارد . مهمترین دلیل این موضوع ادامه مناقشات در منطقه است و چنانچه در این اجلاس نیز مطرح شد تغییری در وضعیت مناقشات قره باغ , آبخازیا , اوسیتیای جنوبی و سایر مسایل حل نشده قفقاز ایجاد نشده است . این در شرایطی است که منطقه در سال ۲۰۰۶ شاهد افزایش جولاندهی امنیتی و نظامی امریکا بود که هرچه بیشتر فضای منطقه را امنیتی و درنتیجه فضای اقتصادی منطقه را محدود می کند . ضمن اینکه به خاطر دخالت قدرتهای خارج از منطقه عوامل اقتصادی منطقه در سال ۲۰۰۶ نه در راستای همگرایی بلکه در راستای صف بندی بکار رفت.در این میان عدم انعطاف در مواضع ارمنستان باعث شده که گرایشات به جنگ در جامعه ج آذربایجان تقویت شود . در هر حال باید گفت منطقه برای توسعه پایدار نیازمند راهکاری مستقل برای از بین بردن اختلافات و همگرایی در روند جهانی شدن است .