وزیران دفاع جامعه کشورهای مشترک المنافع در پایان نشست یک روزه خود در ایروان بر گسترش همکاریهیا فنی و نظامی تاکید کرده اند .، در این احلاس وزیران دفاع کشورهای مشترک المنافع در خصوص تجهیز و آماده کردن ارتش کشورهای عضو ، افزایش امنیت پرواز هواپیماهای نظامی و تشکیل سیسنم مخابراتی واحد بحث و گفتگو کردند . با وجود این طرح دیدگاههای مختلف در اجلاس ایروان بخوبی نشان داد که واگرایی در جامعه کشورهای مشترک المنافع همچنان سیر صعودی دارد . در حالیکه در این اجلاس برخی از کشورها از جمله ارمنستان و تاجیکستان اعلام کردند که عضویت و همکاری در پیمان امنیت دسته جمعی را بخشی از سیاست امنیت ملی خود می دانند ، گرجستان خروج رسمی خود را از پیمان امنیت دسته جمعی اعلام کرد . جامعه کشورهای مشترک المنافع در سالهای ۱۹۹۲ بمنظور همکاریهای سیاسی، اقتصادی و امنیتی به ایتکار کشورهای اسلاو نژاد روسیه ، روسیه سفید و اوکراین تاسیس شد و در حال حاضر دوازده عضو دارد . از همان ایتدا برخی از اعضاء با تصور تلاش روسیه برای احیاء هژمونی شوذروی سابق با بی اعتمادی به این نهاد نکاه می کردند . وجود دیدگاههای مختلف امنیتی میان کشورهای عضو از یک سو و نیز نا کارآمدی جامعه مشترک المنافع در حل بحرانهای امنیتی باعث شد که این نهاد هر چه بیشتر انسجام خود را از دست بدهد . از بین رفتن قرارداد بیشکک ۱۹۹۲ و موافقتنامه ۱۹۹۴مسکو مبنی بر لغو صدور رواید برای اتباع کشورهای عضو و خروج تعدادی اعضاء از پیمان امنیت دسته جمعی از جمله مواردی است که حاکی از تضعیف cis می باشذ . الیته روسیه پس از حادثه یازدهم سپتامبر و افزایش حضور نظامی امریکا در قفقاز و نیز با توجه به نزدیک تر شدن مرزهای ناتو به این منطقه تلاش زیادی برای تقویت جامعه کشورهای مشترک المنافع کرده است . اما عدم حضور وزیران دفاع گرجستان و جمهوری آذربایجان در اجلاس ایروان و تاکید آنها بر همکاری نکردن با پیبمان امنیت دسته جمعی حاکی از آن است که روسیه نتوانسته به اهداف خود برسد . بخشی از این موضوع به تلاشهای دامنه دار غرب برای ایجاد شکاف در جامعه مشترک المنافع از طریق تقویت پیمانهایی نظیر پیمان گوام برمی گردد . در واقع برخی از کشورهای قفقاز و آسٍیای مرکزی هر گونه همکاری با جامعه مشترک المنافع را بعنوان مانعی برای همکاری با ناتو می دانتد ، از اینرو نیز راهبرد آنها بر دوری از جامعه کشورهای متشرک المنافع بناگذاشته شده است . از اینرو بنظر می رسد روسیه با آگاهی از اینکه ایجاد همگرایی امنیت و نظامی در سطح عالی میان دوازد کشور عضو cis ممکن نیست ، بیشتر تلاش خود را برای همکاری امنیتی و نظامی شش کشور عضو پیمان امنت دست جمعی بنا خواهد گذاشت .