آرام سرکیسیان رئیس حزب جمهوری اخیراَ در مصاحبه با روزنامه هایکاکان ژاماناک در خصوص انتخابات ریاست جمهوری آتی ارمنستان و تلاشهای طرفداران رابرت کوچاریان برای بدست گیری قدرت در این سال گفت : “مردم و جامعه بین المللی اجازه نخواند داد چنین اتفاقی روی دهد.” وی در عین حال اخبار مربوط به غیر فعال بودن اپوزیسیون ارمنستان را رد کرده و گفت :”در گرجستان حزب شواردنادزه دو برابر بزرگتر از جمهوریخواه و «ارمنستان شکوفا»، و ثروت داماد وی بیشتر از ثروت این دو بود. چه اتفاق افتاد؟ از این حزب چند نفر به مجلس ملی راه یافتند؟ هیچکس. بلوک بورجانادزه- ژوانیا- ساکاشویلی کی تشکیل شد؟ تنها یک ماه قبل از انتخابات. تا آنموقع روزنامه های آنها نیز همین مطالب را می نوشتند، یعنی می گفتند اپوزیسیون غیرفعال. من به شما اطمینان می دهم که در ارمنستان روندهای سیاسی جدی انتظار می روند، در نیمه دوم ماه ژانویه در طیف سیاسی مخالف بلوکهایی تشکیل خواهند شد و اواسط ماه فوریه بطور مشخصتر معرفی خواهند گردید. و از ماه فوریه تظاهرات آغاز می شود.” آرام سرکیسیان همچنین به هایکاکان ژاماناک  گفت : ” این بار شرایط به نسبت گذشته خیلی بیشتر به نفع ماست. زیرا اولاً جامعه جهانی دیگر اینها را درک نمی کند، دوم آخرین دوره ریاست کوچاریان است، سوم تعداد و خودبزرگ بینی مدعیان در اردوی حکومتی بیشتر شده است، و چهارم تبلیغات انتخاباتی زودتر از موعد آغاز شده اثبات می کند که آنها در پیروزی خود مطمئن نیستند. ما نمی توانیم بایستیم: هشت سال گذشته هم برای حکومت، هم اپوزیسیون و هم جامعه مرداب بود.” اظهارات سرکیسیان در شرایطی عنوان می شود که در ماههای اخیر اخبار مبنی بر تحرکات برخی از کشورهای غربی برای ایجاد انقلاب رنگین در ارمنستان از طریق احزابی نظیر جمهوری و دموکرات ملی و پیمان عدالت منتشر شده است وحتی عنوان انقلاب ابریشمی را انتخاب کردند. اصطلاح انقلاب ابریشمی در ارمنستان بدنبال وقوع انقلاب های رنگین در گرجستان ، اوکراین و قرقیزستان مطرح شد . اپوزیسیون ارمنستان متشکل از حزب جمهوری و حزب دموکرات ملی از سال ۲۰۰۲ برای تغییر حکومت رابرت کوچاریان تلاش می کند .  پیمان عدالت از فوریه ۲۰۰۳ نشست های پارلمان را تحریم کرده و تا سال ۲۰۰۶ غیر از چند نشست مهم پارلمان ، در نشستهای پارلمان شرکت نکرده است. در انقلابهای رنگین قرقیزستان ، گرجستان و اوکراین بی ثباتی داخلی و رکود اقتصادی نقش مهمی داشتند . در این راستا نیز دولت کوچاریان تلاش کرده است با قدرتمند ظاهرشدن در این صحنه ها، جلوی هر سناریویی را بگیرد. انقلاب های رنگین در گرجستان و اوکراین با صحنه گردانی امریکا روی داد. در ارمنستان نیز مجموع قراین نشان می دهد که امریکا تلاش دارد در صورتیکه تیم فعلی حکومت ارمنستان تا سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ در خصوص قره باغ و دیگر مسایل کلان خواست امریکا را اجرا نکند, زمینه را برای انقلاب رنگین در ارمنستان فراهم سازد و چهره هایی را به قدرت برساند که مجری اخواسته های واشنگتن باشند.

تحرکات امریکا برای ایجاد انقلاب رنگین در ارمنستان نگرانی های روسیه را بدنبال داشته است و در رسانه ها و نشریات روسی مقالات متعددی در این خصوص به چاپ رسیده است . دراین راستا هایک مارگاروف تحلیلگر سیاسی در شماره اخیر نشریه الکترونیکی معتبر “سیوُدنیا.رو” روسیه در  مقاله ای تحت عنوان “تدارکات غیرمنتظره آمریکا در قفقاز برای روسیه. کودتای “نارنجی” در ارمنستان به شکل نظامی خواهد بود” نوشت: در قرقیزستان، گرجستان و اوکراین انقلابهای رنگین انجام شده اند و احتمال قوی وجود دارد که انقلاب بعدی در ارمنستان انجام خواهد شد، کما اینکه به ظاهر مثل اینکه فعلاً همه چیز در آنجا آرام می باشد. ولی این آرامش مشروط می باشد، زیرا در واشنگتن و اگر دقیقتر بگوئیم در بنیاد سیاسی “هریتیج” که به حزب جمهوریخواه آمریکا نزدیک می باشد، برنامه ای تدوین شده است که چگونه در ایروان در نتیجه انتخابات پارلمانی در ماه می سال ۲۰۰۷ باید حکومت تغییر کند. عملاً آمریکا روند کناره گیری تدریجی روبرت کوچاریان را شروع کرده است تا سرژ سرکیسیان متحد کنونی روبرت کوچاریان بعنوان رئیس جمهور بر سر حکومت قرار گیرد. بنیاد “هریتیج” برای طرح ارمنی خویش عنوان هم انتخاب کرده است که بنام “انور سادات- ۲” می باشد. چنانکه می دانید، مصر در دهه ۱۹۶۰ در دوران رئیس جمهور جمال عبدالناصر متحد وفادار اتحاد شوروی بوده است. آن زمان آمریکا سفر انور سادات به واشنگتن را ترتیب داد و پس از آن سادات بطور غیرمنتظره معاون رئیس جمهور مصر شد. جمال عبدالناصر در سال ۱۹۷۰ فوت کرد و سادات رئیس جمهور شد و کلیه تماسهای نظامی با مسکو را قطع کرد. جالب توجه است که سرژ سرکیسیان یکی دو بار “لغزش زبانی” داشته و گفته است که بزودی نیروهای پاسدار صلح ناتو جایگزین پایگاه نظامی روسی در ارمنستان خواهند شد. خود سرژ سرکیسیان برای اولین بار در تاریخ توافقنامه نظامی ارمنستان و آمریکا را امضا کرده است و نیروهای ارمنی بنابر اصرار سرژ سرکیسیان به عراق اعزام شدند.” آنچه مسلم است اینکه این نگرانی مردمی وجود دارد که دخالت های خارجی باعث بشود که در انتخابات آتی رای مردم ارمنستان در حاشیه قرار گیرد .