رابرت کوچاریان رئیس جمهوری ارمنستان اظهارات نسبتا تکراری ولی قابل تامل در خصوص مناقشه قره باغ عنوان کرد . کوچاریان با تاکید بر اینکه روش نظامی به حل مناقشه قره باغ نخواهد انجامید، بر لزوم حل مناقشه قره باغ از طریق دیپلماتیک تاکید کرد . البته وی بلافاصله عنوان کرد که قره باغ موضوع مذاکره نیست .اظهارات کوچاریان اگر چه نوعی پاسخ به مواضع باکو مبنی بر احتمال بروز جنگ در قره باغ است , اما نشان می دهد که تغییری در مواضع ارمنستان صورت نگرفته است . چرا که کوچاریان دو ماه پیش نیز اعلام کرده بود ایروان هم استقلال و هم الحاق قره باغ کوهستانی به ارمنستان را قابل قبول می داند. وی گفته بود:” احتمال دارد در آینده مناسبات ارمنستان با ” جمهوری قره باغ کوهستانی ” در چارچوب فدراسیون برقرار شود.کوچاریان همچنین در باره خودداری جامعه بین المللی از به رسمیت شناختن جمهوری خودخوانده قره باغ کوهستانی افزود: زمانی خواهد رسید که استقلال قره باغ کوهستانی از طرف جامعه بین المللی به رسمیت شناخته خواهد شد. من به یاد ندارم که مساله به رسمیت شناخته شدن بین المللی کشورها به راحتی حل شده باشد.” بدین ترتیب مشخص می شود که هیچ گونه تغییر در مواضع سنتی ارمنستان درمناقشه قره باغ ایجاد نشده است. ارمنستان سه شرط استقلال قره باغ یا الحاق آن به ارمنستان ، ارتباط زمینی قره باغ به ارمنستان و تضمین امنیت ارامنه قره باغ را بعنوان شروط خود برای حل مناقشه قره باغ عنوان کرده است. با وجود این اظهارات اخیر آقای کوچاریان از این جهت قابل تامل است که ایشان اوایل سالجاری پیشرفت در مذاکرات صلح قره باغ را به بعداز انتخابات مجلس ملی ارمنستان موکول کردند.کوچاریان در گفتگو با خبرنگاران شبکه های تلویزیونی ارمنستان گفت:” تا زمانیکه انتخابات مجلس ارمنستان به پایان نرسد, لزومی ندارد که تحرک در روند مذاکرات قره باغ را انتظار داشته باشیم. کوچاریان در واکنش به ابراز نگرانی برخی نیروهای سیاسی ارمنستان در مورد احتمال معامله و زدوبند سیاسی درباره قره باغ گفت: این نیروها می خواهند با طرح مساله احتمال مصالحه برسر قره باغ , از آن استفاده سیاسی ببرند. اما من می خواهم آنها را ناامید کنم . زیرا قبل از پایان انتخابات مجلس ارمنستان تحرکی در روند مذاکرات قره باغ به وجود نخواهد آمد.” بنظر می رسد ایروان تحت فشار احتمالی گروه مینسک و همچنین برای اینکه به تطویل مناقشه متهم نشود , مساله ادامه مذاکرات را مطرح ساخته است . بویژه اینکه المار محمدیاروف وزیر امور خارجه جمهوری آذربایجان نیز ماه گذشته گفت: باکو می خواهد باور کند که ارمنستان در مورد حل مساله قره باغ قصد وقت کشی ندارد. در چنین شرایطی نیز برخلاف اظهارات اوایل سالجاری کوچاریان , وارطان واسکانیان، وزیر امور خارجه ارمنستان نیز اخیرا امکان حل و فصل مناقشه قره باغ در سال جاری خبر داد. وزیر خارجه ارمنستان یادآور شد: «من ۱۴ سال است که در روند حل و فصل این مناقشه شرکت دارم. در طول این مدت بارها اتفاق افتاده است که به نظر رسیده مسئله بزودی فیصله پیدا می‌کند، ولی حل این مناقشه به دلایلی باز به تعویق می افتاد. ولی این بار اسناد مربوطه، روی میز مذاکره قرار دارند و این امر امکان آن را فراهم می‌سازد تا این مناقشه در سال ۲۰۰۷ بطور نهایی حل و فصل گردد.» باوجود این در شرایطی که آقای کوچاریان اعلام کرده است که قره باغ موضوع مذاکرات نیست , آقای الهام علی اف رئیس جمهوری آذربایجان نیز اعلام کرده است که تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان موضوع مذاکره نیست . این سوال مطرح است که پس چه چه چیزی در مذاکرات مطرح می شود و کدام اسناد به قول آقای اسکانیان روی میز مذاکره قرار دارند ؟ آنچه مسلم است اینکه مجموع قراین نشان می دهد که گروه مینسک نتوانسته و اساسا نخواسته مذاکرات را در روندی قرار دهد که دورنمای روشنی داشته باشد . از اینرو در صورت ادامه روند فعلی , پیشرفت درمذاکرات در سال ۲۰۰۷ نیز که سال انتخابات در ارمنستان و آذربایجان است ,بعید بنظر می رسد . بعد از انتخابات پارلمانی سال ۲۰۰۷ ارمنستان , فضای انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ شروع خواهد شد و در نتیجه امکان توافق برای طرفین به خاطر نگرانی از تاثیرات انتخاباتی نخواهد بود.در واقع بنظر می رسد مقامات ارمنستان و آذربایجان هراز گاهی با تاکید بر پیشرفت گفتگوها تلاش دارند از انتقادات افکار عمومی از وضعیت نه جنگ و نه صلح بکاهند . “