به گزارش قفقاز پرس ، ولایت قلی اف وزیر امورخارجه جمهوری آذربایجان روز دوشنبه ( ۲۸ ژانویه ) در باکو تاکید کرد ، گسترش روابط با ناتو در اولویت سیاست خارجی این کشور قرار دارد. این اولین بار نیست که یکی از مقامات عالی رتبه جمهوری آذربایجان بر لزوم گسترش روابط باکو با ناتو تاکید می کند ۰ اظهارات وزیر امور خارجه جمهوری آذربایجان در شرایطی عنوان می شود که روسای جمهور آذربایجان و روسیه (۲۵ ژانویه ) جاری در مسکو چند موافقتنامه امنیتی امضاء کردند. در واقع امضاء این موافقتنامه ها بهمراه واگذاری پایگاه استراتژیک رهگیری موشکی قبله(gabale) به روسیه بمدت ده سال دیگر برخی محافل غربگرا را نگران ساخته است. از این رو آقای قلی اف با تاکید بر اولویت ناتو گرایی در سیاست خارجی جمهوری آذربایجان، می کوشد اطمینان دهد که باکو بمانند چند سال گذشته سیاست ناتو گرایی خود را تقویت خواهد کرد ۰ روابط باکو با ناتو از سال ۱۹۹۴ با عضویت این کشور در برنامه مشارکت برای صلح ناتو آغاز و بعدها با عضویت جمهوری آذربایجان در شورای همکاری اروپا – آتلانتیک ناتو افزایش یافته است. دولت مردان باکو بارها گسترش روابط با ناتو را گامی در جهت احقاق تمامیت ارضی این کشور عنوان کرده اند ۰اما آنچه در شرایط کنونی بری مردم جمهوری آذربایجان مطرح است اینکه آیا دولت باکو تاکنون برغم آنهمه امتیازدهی سیاسی ، اقتصادی به اهداف سیاست ناتو گرایی خود رسیده است؟ بی شک پاسخ منفی خواهد بود. شرایط اسفناک کنونی مناقشه قره باغ موید این موضوع است.
به باور صاحبنظران سیاسی چنانچه تجربیات سالهای گذشته نشاان داده است، ناتو به دلایل متفاوتی نظیر محدودیت های نظامی و مالی ، وجود دیدگاهها و منافع متفاوت اعضاء در قفقاز ، نوع روابط ناتو و روسیه و حساسیت مسکو به قفقاز گام عادلانه ای برای حل و فصل مناقشه قره باغ برنخواهد داشت ۰در واقع تجارب مداخلات ناتو در برخی از نقاط جهان بدون مجوز سازمان ملل ، بخوبی نشان داده است که این سازمان فاقد صلاحیت حل و فصل عادلانه معضلات امنیتی است. جالب اینکه روابط اغلب نوزده عضو ناتو با ارمنستان بمراتب بهتر از روابط شان با جمهـــــــــوری آذرباجان است ۰ اصولا ناتو تدوام شرایط کنونی نه جنگ و نه صلح در منطقه قفقاز را زمینه مناسبی برای گسترش نفوذ خود می داند. کارشناسان سیاسی اقدام اغلب کشور های عضو ناتو در دادن رای ممتنع به تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان در رای گیری ۲۱ دسامبر ۲۰۰۱ مجمع عمومی سازمان ملل را بمنزله نمود عینی شکست سیاست ناتو گرایی جمهوری آذربایجان ارزیابی می کنند. از اینرو در شرایط کنونی مردم جمهوری آذربایجان تاکید دولتمردانشان بر سیاست ناتو گرایی را بمنزله بی توجهی به تجربیات تلخ گذشته و نشانگر عدم وجود روحیه بازنگری و واقع بینی در بدنه سیاست خارجی جمهوری آذربایجان قلمداد می کنند. به ویژ اینکه تاکید باکو بر سیاست ناتو گرایی با توجه به حساسیت برخی از کشورهای منطقه ، موجب صف آرایی امنیتی و ایجاد جو بدبینی در منطقه شده است که تاثیر منفی بر حل و فصل معضلات امنیتی قفقاز می گذارد.