ظاهراً بحران عراق به عاملی تبدیل شده است که در بستر تحولات آن امریکا هر چه بیشتر با اتخاذ یک سیاست توسعه طلبانه به تحقیر ترکیه بپردازد . ماجرای اعزام نیروهای ترکیه به عراق را باید اولین شکست بزرگ حزب عدالت و توسعه در عرصه سیاست خارجی بشمار آورد . نمایندگان حزب عدالت و توسعه مارس گذشته با مخالفت با لایحه پذیرش نیروهای امریکایی در خاک خود بر اعتبار منطقه ای و بین المللی ترکیه افزودند ، اما پس از آن با تقویت جناح امریکا گرا در داخل حزب عدالت و توسعه و فشار محافل ذینفوذ در ترکیه مساله اعزام نیروهای ترکیه به عراق پس از بررسی های فراوان مطرح شد . با توجه به افزایش تحرکات کردهای در ترکیه و شمال عراق ، ترکیه امیدوار بود که با اعزام نیرو به عراق حداقل کردها را در داخل عراق بخود مشغول سازد و هر چه بیشتر با باقیمانده عوامل کادک مبارزه کند . اما مقامات امریکا از یک سو با دستگیری یازده نظامی ترکیه در شمال عراق و گونی کردن بسر آنها بنوعی غرور ملی ترکیه را مورد تحقیر قرار داد . پس از آنها نیز مقامات امریکایی با استقرار احتمالی نظامیان امریکایی در شمال عراق مخالفت کردند . مقامات ترکیه به این موضوع نیز برغم پیامدهای منفی آن راضی شدند. بطوریکه با تلاش های زیاد مسئولان حزب عدالت و توسعه ، نمایندگان این حزب از لایحه دولت برای اعزام بیش از ده هزار نیرو به عراق موافقت کردند و این انتظار وجود داشت که امریکا با استقبال فراوان از این موضوع فوراً به وعده های مالی و سیاسی داده شده به ترکیه عمل کند . امریکا از ماههای پیش ترکیه را برای اعزام نیرو به عراق تحت فشار قرار داده بوذ . اما رفتار مقامات امریکا عکس انتظارات مقامات ترک بود . در پی مخالفت شدید حکومت انتقالی عراق بویژه اعضای کرد آن با اعزام نیروهای ترکیه به هر قسمت از عراق و تهدید آنها به احتمال وقوع درگیریهای خونین ، امریکا خواهان مذاکره مستقیم ترکیه با شورای حکومتی عراق شد که با واکنش تند و منفی مقامات آنکارا مواجه شد . چرا که ترکیه در این موضوع تنها امریکا را طرف گفتگوی خود می داند . البته نوع برخورد امریکائیان با ترکیه تنها بخاطر وجود مخالفتهای شورای حکومت عراق و کشورهای منطقه نبود . بلکه مقامات کاخ سفید پس از تصمیم مارس پارلمان ترکبه مترصد فرصتی برای تحقیر ترکیه بودند . در همین راستا نیز است ه پل برمر حاکم امریکایی عراق در اظهارات تندی تاکید کرد که عراق در طول امپراتوری عثمانی چهارصد سال زیر استعمار ترکیه بوده است و در نتیجه مردم عراق اکنون مخالف حضور نظامیان ترکیه در عراق هستند . در واقع طرح این اظهارات از سوی یک اشغالگر در عراق اوج تحقیر ترکیه می باشد و این موضوع نشان می دهد که مقامات آنکارا بار دیگر با اعتماد به امریکا ، مجبور هستند هزینه های فراوانی بدهند که مهمترین آنها کاهش اعتماد عمومی به حزب عدالت و توسعه در داخل ترکیه می باشد . در واقع روند تحولات نشان می دهد که حتی اگر اعزام نیروهای امریکا به ترکیه نیز عملی می شد ، هیچ تضمیینی برای تحقق وعده های پوشالی مقامات کاخ سفیدذ وجود نداشت . از اینرو بنظر می رسد موضوع اخیز بمنزله تجربه مهمی برای ترکیه است که در مناسبات شان با امریکا بطور واقع بینانه تری از هزینه و فایده خود در تصمیم گیری هایشان ارزیابی داشته باشند .