سرانجام بیست روز پس از برگزاری انتخابات پارلمانی جنجالی در گرجستان و یک روز پس از اشغال ساختمان پارلمان این کشور توسط هزاران مخالف ، ادوارد شواردنادزه رئیس جمهوری گرجستان یکشنبه (۲۳ نوامبر ) استعفای خود را اعلام کرد . شواردنادزه که تا سال ۲۰۰۵ رئیس جمهوری قانونی گرجستان محسوب می شد ، پس از اعلام استعفاء این کشور را ترک کرد . بدین ترتیب بنظر می رسد دوره جدیدی در تاریخ گرجستان پس از استقلال این کشور آغاز می شود . شوارد نادزه آخرین وزیر امورخارجه شوروی سابق و بعنوان سیاستمداری کهنه کار که از او بعنوان روباه پیر قفقاز نیز یاد می شود ، از سال ۱۹۹۳ در راس هرم قدرت در گرجستان حضور داشت . استعفای شواردنادزه از سمت ریاست جمهوری با استقبال بسیاری محافل در داخل و خارج از گرجستان روبرو شد . چرا که اغلب کارشناسان بر این موضوع اتفاق نظر داشتند که در صورت تداوم اعتراض هزاران نفری مخالفین و عدم استعفای شواردنادزه ، وقوع جنگ داخلی در این کشور بمانند سال ۱۹۹۳ اجتناب ناپذیر بود . اگرچه بخشی از نیروهای امنیتی گرجستان به مردم پیوسته بودند ، اما بخش اعظمی از ارتش وفادار به رئیس جمهوری بودند و در صورت فرمان وی احتمال نبردهای خویین خیابانی در تفلیس وجود داشت . بویژه اساساً موضوع اصلی تقلب در انتخابات پارلمانی دوم نوامبر بود و تبدیل این موضوع به درخواست استعفای رئیس جمهوری تعجب آور و با قوانین گرجستان مغایرت داشت . در هرحال اکنون با استعفای رئیس جمهوری گرجستان ، این انتظار عمومی وجود دارد که انتقال قدرت در این کشور به آرامی و از روشهای دموکراتیک انجام شود . نینو بورژانادزه یکی از رهبران مخالفان و رئیس سابق پارلمان اکنون بعنوان کفبل ریاست جمهوری ۴۵ روز فرصت دارد تا زمینه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آتی گرجستان را فراهم سازد . اغلب کارشناسان معتقدند در انتخابات زودهنگام آتی ریاست جمهوری در گرجستان در صورت مشارکت میخائیل ساکاشویلی رهبر جنبش ملی گرایان که رهبر اصلی مخالفان شوارد نادزه بود ، به پیروزی خواهد رسید . با پایان یافتن دوران شوارد نادزه در گرجستان ای سوال مطرح است که حاکمان جدید چه خط مشی را در پیش خواهند گرفت ؟ بورژانادزه کفیل ریاست جمهوری گرجستان در این خصوص گفته است اولویت آنها از لحاظ داخلی پایان دادن به فساد مالی و بحران اقتصادی و از لحاظ سیاسی نیز بهیود مناسبات با همسایگان از جمله روسیه بموازات مناسبات راهبردی با امریکا خواهد بود . این در شرایطی است که برخی از کارشناسان معتقدند که دولت آینده گرجستان احتمالاً تنها در مقطعی در خصوص روسیه با توازن به پیش خواهد رفت و بیشتر سمت و سوی غربگرایانه خواهد داشت . برخی از محافل سیاسی گرجستان با اذعان به ناکامی های شواردنادزه در حل مشکلات سیاسی و اقتصادی گرجستان و نارضایتی عمومی مردم معتقدند امریکا از ماهها قبل بویژه از زمانیکه شواردنادزه غربگرا در چرخشی آشکار ، قرارداد ۲۵ ساله خرید گاز با روسیه را امضاء کرد ، کوشید از نارضایتی عمومی در گرجستان در راستای منافع خود جهت حذف شواردنادزه استفاده بکنند . بطوریکه کمک های مالی چشمگیر امریکا و بنیاد سوروس به مخالفان شکلی آشکار بخود گرفته بود . غربگرایی برای شواردنادزه نه تنها دستاوردی نداشت ، بلکه می توان آن را یکی از دلایل سقوط دولت وی عنوان کرد . بی شک حاکمان جدید گرجستان نیز در صورت اتخاذ غربگرایی از این موضوع مستثنی نیستند . بویژه اینکه روسیه با توجه به میانجیگری اش در بحران گرجستان و تشویق شوارد نادزه به استعفاء انتظار دارد رهبران جدید گرجستان منافع مسکورا در نظر داشته باشند . در این راستا درخواست رئیس جمهوری خودخواند اوسیتیای جنوبی گرجستان برای الحاق به فدراسیون روسیه که بی شک با چراغ سبز مسکو عنوان شده است ، نوعی پیام برای رهبران جدید گرجستان محسوب می شود .