به فصله اندکی پس از دیدار پاریس , وزرای امورخارجه جمهوری آذربایجان و ارمنستان در بروکسل دیدار کردند . از جزئیات این مذاکرات خبری منتشر نشده است . اما وزارت امورخارجه آذربایجان این دیدار را سازنده خوانده است . وارتان اسکانیان وزیر امورخارجه ارمنستان نیز با ابراز رضایت از این دیدار تاکید کرد هنوز شرایط برای دیدار روسای جمهوری آذربایجان و ارمنستان زود است . اسکانیان با تاکید بر محرمانه بودن طرح گروه مینسک تاکید کرد جمهوری خودخوانده قره باغ از مفاد این طرح آگاه هست اما این بمعنای موافقت قره باغ و ارمنستان با همه مفاد طرح نیست . ناظران سیاسی معتقدند مذاکرات صلح قره باغ در پاریس وبروکسل به معنای آغاز روند جدید و یا احیای مذاکرات سال ۲۰۰۱ پاریس نیست. بلکه این مذاکرات در ادامه روند پراگ برای حل مناقشه قره باغ است . در چارچوب این روند که از سال ۲۰۰۴ آغاز شده است , گروه مینسک طرح جدیدی را بعنوان طرح چهارم خود ارایه کرده است که بخشی از مفاد آن از جمله همه پرسی در قره باغ , استقرار نیروهای صلح بان , آزادی پنج شهر ستان اشغالی جمهوری آذربایجان , توسط استیون مان رئیس امریکایی گروه مینسک در سه ماه پیش فاش و ارمنستان و جمهوری آذربایجان رابه موضع گیری وادار کرد . برغم اینکه جمهوری ارمنستان با کلیات این طرح موافقت کرده است , اما جمهوری آذربایجان با این طرح مخالفت کرده است .چرا که باکو مبهم ماندن سرنوشت لاچین و شوشا و پیشنهاد برگزاری همه پرسی در قره باغ را غیر قابل قبول میداند. با وجود این روسای گروه مینسک در سفر سه هفته پیش خود به منطقه , باکو را برای ادامه مذاکرات در خصوص طرح چهارم گروه مینسک تحت فشار قرار دادند و مذاکرات وزرای امورخارجه جمهوری آذربایجان ارمنستان در پاریس و بروکسل نیز بدنیال این موضوع انجام شد.
اظهارات وزیر امورخارجه ارمنستان مبنی برای اینکه هنوز شرایط برای دیدار روسای جمهوری آذربایجان و ارمنستان آماده نیست , نشان می دهد که هنوز وزرای خارجه دو طرف به توافقی پیرامون طرح جدید گروه مینسک که قابل طرح و یا امضاء در دیدار روسای جمهوری آذربایجان و ارمنستان باشد , نرسیده اند . این درشرایطی است که روسای گروه مینسک تلاش دارند که مذاکرات صلح قره باغ هر چه سریعتر و قبل از سال ۲۰۰۷ به توافقی منجر بشود, چون این احتمال است که با فرارسیدن سال ۲۰۰۷ که سال انتخابات در جمهوری آذربایجان و ارمنستان است , تحت تاثیر شرایط داخلی و انتخاباتی , امکان توافق دشوار بشود . این تلاش روسای گروه مینسک در شرایطی است که ناظران سیاسی معتقدند مجموع اقدامات باکو و ایروان نشاندهنده عدم دید مثبت آنها به فرجام مذاکرات است . در این راستا انجام رزمایش نظامی از سوی ارمنستان و جمهوری خود خوانده قره باغ در منطقه اشغالی آقدام از یک سو و اظهارات رئیس جمهوری آذربایجان مبنی بر اینکه در سال ۲۰۰۷ بودجه جمهوری آذربایجان به یک میلیارد دلار خواهد رسید و نهایتا عدم نتیجه بخش بودن دیدار اخیر وزرای دفاع جمهوری آذربایجان و ارمنستان نشان داد که دو طرف چندان به رسیدن به توافق نهایی در خصوص طرح گروه مینسک اطمینان ندارند. در واقع اگر چه المار محمد یاروف وزیر امورخارجه جمهوری آذربایجان گفته است که دو کشور تنها در دو اصل کلی با یکدیگر اختلاف دارند, اما بنظر می رسد که این دو اصل کلی که محمد یاروف به آنها اشاره نکرده است, اصول اساسی هستند که اختلاف در آنها باعث شده مواضع ارمنستان و جمهوری آذربایجان برای حل مناقشه قره باغ همچنان فاصله زیادی از یکدیگر داشته باشند. ارمنستان برای حل مناقشه قره باغ سه شرط را تعیین کرده است و بر لزوم اجرای سه شرط تاکید دارد . اول اینکه ارمنستان معتقد است که قره باغ هیچ گاه نمی تواند تحت حاکمیت جمهوری آذربایجان باشد و در نتیجه یا باید مستقل باشد یا اینکه به ارمنستان ملحق شود. شرط دوم اینکه قره باغ باید ارتباط زمینی با ارمنستان داشته باشد . این بدان معناست که منطقه درون گان قره باغ باید از طریق دالان لاچین با ارمنستان ارتباط داشته باشد .شرط سوم اینکه ارمنستان بر تامین بین المللی امنیت ارامنه قره باغ تاکید دارد . در عین حال برای زمینه سازی جهت استقلال رسمی قره باغ و قراردادن قره باغ بعنوان یک طرف مستقل حقوقی در مناقشه قره باغ ، ارمنستان تاکید دارد که قره باغ باید طرف سوم مذاکرات باشد . این موضوعی است که ارامنه قره باغ نیز بر آن تاکید دارند . نکته قابل توجهی در روند مذاکرات صلح قره باغ وجود دارد. می دانید که قره باغ تنها حدود پنج درصد از اراضی جمهوری آذربایجان را تشکیل می دهد . در نتیجه این سوال مطرح است که چرا ارمنستان ۱۵ درصد اراضی دیگر اشغالی جمهوری آذربایجان را در دست خود نگه داشته است ؟ شکی نیست که ایروان از این عامل سعی دارد برای به کرسی نشاندن شروط خود برای حل مناقشه قره باغ استفاده کند . دقیقاَ بر این اساس نیز ارمنستان از طرح اخیر گروه مینسک مبنی بر آزادی پنج شهرستان اشغالی جمهوری آذربایجان در خارج از قره باغ به شرطی استقبال کرده است که در مقابل قره باغ به استقلال برسد و حضور ارمنستان در لاچین و شوشا باقی بماند و این سوال مهم همچنان مطرح است که آیا الهام علی اف رئیس جمهوری آذربایجان تسلیم فشار غرب و ارمنستان خواهد شد یا نه ؟