دیدار خصوصی الهام علی اف و روبرت کوچاریان روسای جمهوری آذربایجان وارمنستان اخیرا در سفارت روسیه در مینسک انجام شد. علی اف و کوچاریان با حضور وزرای خارجه دوکشور و سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه و کارل دوگوخت رییس سازمان امنیت و همکاری اروپا دیدار و گفتگو کردند. در مورد مسایل مطرح شده وجزئیات در این دیدار مطلبی منتشر نشده است اما این این سومین دیدار روسای جمهوری آذربایجان وارمنستان در سال جاری است. علی اف و کوچاریان در ماه فوریه در قصر رامبویه پاریس و در ماه ژوئن گذشته در بخارست دیدار کرده بودند.از اینرو کارشناسان معتقدند که این دیدار نیز در راستای روند پراگ انجام گرفته است. دیدار روسای جمهوری آذربایجان و ارمنستان در شرایطی صورت گرفت که ماه گذشته وزرای امورخارجه دو کشور با حضور روسای گروه مینسک در پاریس دیدار کردند . ناظران سیاسی معتقدند درچارچوب روند پراگ که از سال ۲۰۰۴ آغاز شده است , گروه مینسک طرح جدیدی را بعنوان طرح چهارم خود ارایه کرده است که بخشی از مفاد آن از جمله همه پرسی در قره باغ , استقرار نیروهای صلح بان ناتو , آزادی پنج شهرستان از هفت شهرستان اشغالی ج. آذربایجان , توسط استیون مان رئیس امریکایی گروه مینسک در چهار ماه پیش فاش و ارمنستان و جمهوری آذربایجان را به موضع گیری وادار کرد. برغم اینکه جمهوری ارمنستان با کلیات این طرح موافقت کرده است, اما جمهوری آذربایجان ظاهراً با این طرح مخالفت کرده است .چرا که باکو مبهم ماندن سرنوشت لاچین و شوشا و پیشنهاد برگزاری همه پرسی در قره باغ را غیر قابل قبول میداند. از اینرو بنظر می رسد محور اصلی دیدارهای دو طرف از جمله علی اف و کوچاریان در خصوص مسایل باقیمانده از جمله سرنوشت لاچین و شوشا است . در این میان مطرح شدن مسایل جدید از سوی بازیگران از جمله مسایل نظیر مبادله ارضی هر چه بیشتر روند مذاکرات را پیچیده می کند . ماه گذشته وارتان اسکانیان وزیر امورخارجه ارمنستان تاکید کرده بود که هنوز شرایط برای دیدار روسای جمهوری آذربایجان و ارمنستان آماده نیست, اما انجام دیدار روسای جمهوری آذربایجان و ارمنستان در مینسک نشان داد که احتمالاً در سفر دو هفته پیش گروه مینسک به منطقه توافق کلی میان دو طرف صورت گرفته است . روسای گروه مینسک تلاش دارند که مذاکرات صلح قره باغ هر چه سریعتر و قبل از سال ۲۰۰۷ به توافقی منجر بشود, چون این احتمال است که با فرارسیدن سال ۲۰۰۷ که سال انتخابات در جمهوری آذربایجان و ارمنستان است , تحت تاثیر شرایط داخلی و انتخاباتی , امکان توافق دشوار بشود. برغم انجام سه دور دیدار روسای جمهوری آذربایجان و ارمنستان در سالجاری , ناظران سیاسی معتقدند که فاصله دیدگاههای طرفین برای انجام توافق نهایی بسیار زیاد است و اساساً هیچ کدام از طرفین به خاطر نگرانی از نوع واکنش افکارعمومی حاضر به امضاء علنی توافقنامه در خصوص قره باغ نیستند . از اینرو نیز دو طرف در کنار مذاکرات دست به اقداماتی می زنند که تشدید آن می تواند روند فعلی مذاکرات را نیز به خطر بیندازد . انجام رزمایش نظامی از سوی ارمنستان و جمهوری خود خوانده قره باغ در نزدیکی خطوط تماس و اظهارات شدید اللحن اخیر وزیر دفاع ارمنستان در مورد احتمال از سرگیری جنگ از یک سو و افزایش بودجه نظامی جمهوری آذربایجان به یک میلیارد دلار بهمراه افزایش خریدهای تسلیحاتی نشان می دهدکه برخلاف تصور روسای گروه مینسک فضای موجود در میان آذربایجان و ارمنستان شباهتی به فضای قبل از امضای توافقنامه صلح ندارد و اساساً طرح صلحی که حتی فرانسه , روسسه و امریکا بتوانند در خصوص آن تواقق کنند وجود ندارد. چرا که این کشورها دارای منافع و اهداف متضادی در منطقه هستند . ارمنستان برای حل مناقشه قره باغ سه شرط استقلال قره باغ یا الحاق آن به ارمنستان, ارتباط زمینی قره باغ با ارمنستان و تامین بین المللی امنیت ارامنه قره باغ را مطرح کرده است و حتی اگر دولت باکو با این شروط تحت شرایطی موافقت کند, چنین آمادگی در افکار عمومی ج. آذربایجان وجود ندارد .