سوریه اخیرا از آنکارا خواست میزان آب ورودی رودخانه فرات به سوریه را افزایش دهد. این درخواست سوریه را “عبدالله دردری” معاون نخست وزیر سوریه در امور اقتصادی به اطلاع “ناظم اکرن” وزیر مشاور در امور اقتصادی ترکیه رساند. بعد از اشغال عراق توسط امریکا که باعث به حاشیه رانده شدن اختلافات دیرینه ترکیه ، عراق و سوریه بر تقسیم رودخانه فرات و دجله شد ، این اولین بار است که سوریه آشکارا و رسماً خواهان افزایش میزان دریافت آب از رودخانه فرات است . ترکیه با احداث سدهایی بر روی رودخانه‌های دجله و فرات، جریان آب به سوریه و عراق را مهار کرده است. رودخانه فرات که از ترکیه سرچشمه می‌گیرد، بعد از ورود به سوریه و طی خاک این کشور وارد عراق شده و در عراق به رودخانه دجله می‌پیوندد. این دو رودخانه نیز در مرز عراق با ایران با رودخانه کارون یکی شده و اروندرود را تشکیل می‌دهد و در نهایت به خلیج فارس می‌ریزد.
درخواست سوریه از ترکیه نشان می دهد که برغم بهبود سیاسی مناسبات دو کشور ،همچنان مساله اختلاف آبی بر روابط دو کشور سایه افکنده است . مناسبات سیاسی آنکارا – دمشق در پی خارج شدن “عبدالله اوج‌آلان” رهبر “پ.ک.ک.” از سوریه در اواخر دهه ‪ ۱۹۹۰ ‬میلادی و دستگیری وی در سال ‪۱۹۹۹ ‬میلادی در کنیا ، رو به بهبود نهاد. طرفین در سال‌های اخیر چندین قرارداد در زمینه‌های همکاری امنیتی، تجاری و اقتصادی امضا کرده‌اند. از زمان حکومت حزب “عدالت و توسعه” به رهبری “رجب طیب اردوغان” در ترکیه ، مناسبات آنکارا با دمشق در زمینه‌های سیاسی و فرهنگی نیز توسعه یافته است. اما همچنان اختلافات درمناسبات دو کشور وجود دارد ، که مهمترین آن به تقسیم آب رودخانه فرات مربوط می شود که با توجه به بحران کم آبی در خارومیانه ، عدم توافق عراق ، سوریه و ترکیه در این خصوص می تواند زمینه ساز مناقشه آتی سه کشور باشد . واقعیت این است که در مرکز خاورمیانه سه حوزه آبریز شاخص وجود دارد : رودخانه نیل ، رود اردن ، رودهای فرات و دجله که این دو بعنوان یک حوزه آبریز بسیار مهم بخش اعظم شان در ترکیه قرار دارند. ترکیه نه تنها به تعهد خود در مورد آب انتقالی از فرات به سوریه عمل نکرده است بلکه طرحهای بلندپروازانه برای استفاده زیاد از آب دجله و فرات و حتی فروش آنهادر چارچوب پروژه آب _ صلح دنبال می کند. ترکیه همچنین در چارچوب پروژه گاپ درصدد است ۵/۲ میلیون هکتار زمین را در اطراف حوزه آبریز دجله و فرات آبیاری کند. گفتنی است در پروژه گاپ ۲۲ سد و ۱۹ تاسیاسات برق هیدرولیکی پیش بینی شده است .
تلاش ترکیه برای احداث سدهای جدید روی دجله و فرات در شرایطی است که حدود دو دهه پیش تصمیم ترکیه به احداث سد آتاتورک و عملی شدن آن جرقه منازعات بی پایان میان عراق، سوریه و ترکیه بر سر آب رودخانه های دجله و فرات را روشن کرد. که نتیجه آن تشکیل کمیته فنی سه جانبه بود. هدف این کمیته زمینه سازی برای امضا، موافقتنامه سه جانبه جهت تعیین سهم سه کشور از میزان آب رودخانه دجله و فرات بود. ولی ترکیه از امضاء موافقتنامه خودداری کرد. تنها پیشرفت قابل ملاحظه، موافقتنامه دو جانبه سوریه و ترکیه بود که در ۱۷ جولای سال ۱۹۸۷ در جریان سفر تورگوت اوزال رئیس جمهور فقید ترکیه به دمشق امضاء شد. براساس این موافقتنامه قرار شد که حداقل ۵۰۰ متر مکعب آب در ثانبه برای سوریه درنظر گرفته شود. ولی چنین توافقی هیچ گاه عملی نشد. بطوری که اکنون تنها ۲۱۰ متر مکعب آب در هر ثانیه وارد سوریه می شود. این در حالی است که براساس توافق ۱۹۸۹ میان دمشق و بغداد، سوریه باید ۵۸ درصد از آب فرات را به سوی عراق سرازیر کند.برخی از محافل سیاسی سوریه پیش از این تاکید داشتند که ترکیه از آب به عنوان یک ابزار فشار سیاسی استفاده می کند . با وجود این انتظار می رود که فضای سیاسی مناسب ایجاد شده در مناسبات دو کشور بر حل اختلافات آنها در مورد تقسیم آب رودخانه فرات بر اساس قوانین و حقوق بین المللی تاثیر مثبتی بگذارد . چه اینکه بسیاری از کارشناسان معتقدند که در قرن بیست و یکم منازعه اصلی بخاطر آب خواهد بود و از اینرو توافقات اساسی و امروز ترکیه ، سوریه و عراق در مورد تقسیم آّب فرات و دجله تضمین ثبات و آرامش برای نسل های آتی این کشورها خواهد بود .