در سال شمسی ۱۳۸۵ یکی از مهمترین موضوعاتی که بر سیاست داخلی ارمنستان تاثیر داشت , مناقشه قره باغ بود . سال گذشته از سوی گروه مینسک به عنوان سال حل مناقشه قره باغ نامگذاری شده بود . در این سال دیدارهای متعددی میان وزرای خارجه و همچنین روسای جمهوری آذربایجان و ارمنستان انجام شد. از جمله دیدارها , دیدار وزرای امورخارجه جمهوری آذربایجان و ارمنستان در مارس سال گذشته با حضور روسای گروه مینسک در پاریس بود. وزرای امورخارجه دو کشور همچنین در می گذشته در استراسبورگ و در اکتبر گذشته مجددا در پاریس دیدار کردند . برغم این دیدارها مجموع تحولات نشان داد که پیشرفتی در مذاکرات حاصل نشده است . در عین حال روسای جمهوری آذربایجان و ارمنستان نیز در سال گذشته شمسی چندین دور با یکدیگر دیدار داشتند که می توان به دیدار آنها در نوامبر گذشته در سفارت روسیه در مینسک اشاره کرد . علی اف و کوچاریان همچنین در ماه فوریه گذشته در قصر رامبویه پاریس و در ماه ژوئن گذشته در بخارست دیدار کردند. در واقع مذاکرات سال ۱۳۸۵ در خصوص قره باغ به معنای آغاز روند جدید و یا احیای مذاکرات سال ۲۰۰۱ پاریس نبود, بلکه این مذاکرات در ادامه روند پراگ برای حل مناقشه قره باغ صورت گرفت . در چارچوب این روند که از سال ۲۰۰۴ آغاز شده است , گروه مینسک طرح جدیدی را بعنوان طرح چهارم خود ارایه کرده است که بخشی از مفاد آن از جمله همه پرسی در قره باغ , استقرار نیروهای صلح بان , آزادی پنج شهر ستان اشغالی جمهوری آذربایجان , توسط استیون مان رئیس امریکایی گروه مینسک در جولای گذشته فاش و ارمنستان و جمهوری آذربایجان رابه موضع گیری وادار کرد. از آنجا که این طرح با اصول تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان مطابقت نداشت عملا تمامی مذاکرات سال ۱۳۸۵ به فرجام نرسید و مناقشه قره باغ میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان از بیستم فوریه گذشته وارد بیستمین سال خود شد.این موضوع نشان داد که گروه مینسک نمی تواند و اساسا نمی خواهد مناقشه قره باغ را حل کند و این مساله هر چه بیشتر لزوم انحلال گروه مینسک را مطرح می سازد . عمده نگرانی دولت ارمنستان در سال ۱۳۸۵ در خصوص قره باغ آن بود که این موضوع بر روند انتخابات در ارمنستان تاثیر منفی بگذارد . در این راستا نیز رابرت کوچاریان رئیس جمهوری ارمنستان اواخر دسامبر گذشته پیشرفت در مذاکرات صلح قره باغ را به بعداز انتخابات مجلس ملی ارمنستان موکول کرد.کوچاریان در گفتگو با خبرنگاران شبکه های تلویزیونی ارمنستان گفت: تا زمانیکه انتخابات مجلس ارمنستان به پایان نرسد, لزومی ندارد که تحرک در روند مذاکرات قره باغ را انتظار داشته باشیم. کوچاریان در واکنش به ابراز نگرانی برخی نیروهای سیاسی ارمنستان در مورد احتمال معامله و زدوبند سیاسی درباره قره باغ گفت: این نیروها می خواهند با طرح مساله احتمال مصالحه برسر قره باغ , از آن استفاده سیاسی ببرند. اما من می خواهم آنها را ناامید کنم . زیرا قبل از پایان انتخابات مجلس ارمنستان تحرکی در روند مذاکرات قره باغ به وجود نخواهد آمد. بدین ترتیب می توان گفت که در سال ۱۳۸۵ شمسی نه تنها پیشرفتی در روند مذاکرات ایجاد نشد, بلکه اقدامات باکو و ایروان نظیر افزایش بودجه نظامی به حدود یک میلیارد دلار توسط باکو و برگزاری رزمایش های نظامی توسط ارمنستان در نزدیکی خطوط تماس نشان داد که دو طرف اساسا به فرجام مذاکرات خوشبین نیستند.
یکی از موضوعاتی که در سال ۱۳۸۵ شمسی اعتراض های مختلف داخلی در ارمنستان را بدنبال داشت, مساله افزایش حضور روسیه در مراکز صنعتی و اقتصادی ارمنستان بود . نوامبر گذشته واگذاری مالکیت ۹۰ درصد شرکت آرمن تل ارمنستان به روسیه بازتاب منفی در اغلب رسانه ها و نشریات این کشور ایجاد کرد . این انتقادها از یک سو به خاطر حساسیت و اهمیت شبکه های ارتباطی و مخابراتی در تامین پیشرفت و امنیت هر کشور می باشد و از سوی دیگر نیز این انتقادها بخاطر حضور روسها در اغلب مراکز حساس ارمنستان می باشد . از نظر محافل ارمنستان کمتر مرکز عمده صنعتی و استراتژیک مهم در ارمنستان مانده که روسها بر آن تسلط و کنترل نداشته باشند . از نیروگاه اتمی متسامور گرفته تا نیروگاههای حرارتی و آبی , مراکز تحقیقاتی و خطوط لوله طی سالهای اخیر به بهانه های مختلف از جمله در چارچوب قرارداد اموال در مقابل بدهی و یا با برگزاری مناقصه هایی که تنها شرکت کننده عمده در آن روسها بودند , به روسیه واگذار شده است. برخی از محافل سیاسی ارمنستان نیز مدعی شدند که سرژ سرکیسیان وزیر دفاع روسیه و رئیس ارمنی کمیسیون اقتصادی ارمنستان – روسیه برای جلب حمایت مسکو در انتخابات آتی ریاست جمهوری به اینگونه اقدامات دست می زند . اما سرکیسیان این ادعاها را رد کرد .
در سال گذشته شمسی جامعه ارمنستان شاهد آغاز زودتر از موعد رقابت های انتخابات پارلمانی و حتی ریاست جمهوری بود . تحرکات انتخاباتی در سال گذشته هم شامل احزاب حکومتی (حزب جمهوریخواه ارمنستان، «ارمنستان شکوفا») و هم شامل نیروهای مخالف («کشور قانونمند»، «وحدت ملی»، آژم، «پیمان»، اتحادیه «حق مشروطه»، حزب مردمی ارمنستان، «میراث» بود .در سال گذشته شمسی مخالفان بدلایل مختلف احتمالا نتوانستند جبهه مشترک تشکیل دهند. تحولات سال گذشته در ارمنستان از جمله استعفای آرتور باغدارساریان رئیس پارلمان ارمنستان , خروج حزب کشور قانونمند از دولت ائتلافی و موضع منفی آن نسبت به دولت , پیوستن سرژسرکیسیان به حزب جمهوریخواه ارمنستان و افزایش دخالت های امریکا , روسیه و فرانسه در امور داخلی ارمنستان نشان داد که رقابت های زودهنگام انتخاباتی در ارمنستان شروع شده است. انتخابات پارلمانی ارمنستان چون چند ماه زودتر از انتخابات ریاست جمهوری برگزاری خواهد شد , اهمیت فراوانی دارد. چرا که در صورت پیروزی هر جناحی دراین انتخابات احتمال پیروزی نماینده آن جناح در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۸ بیشتر خواهد شد .سال گذشته رئیس پارلمان ارمنستان مساله سیستم چند حزبی را در خصوص نتایج احتمالی انتخابات پارلمانی آتی مطرح کرد و این نشان می دهد که برخی از مقامات جناح حاکم به پیروزی مطلق یکی از احزاب حاکم مثلا جمهوریخواه در انتخابات آتی اطمینان ندارند و معتقدند ترکیب فعلی ائتلاف نباید بهم بخورد . در عین حال در سال ۱۳۸۵ شمسی جامعه ارمنستان شاهد تحرکات امریکا برای ایجاد انقلاب رنگین در ارمنستان بود . این موضوع نگرانی های روسیه را نیز بدنبال داشت و در رسانه ها و نشریات روسی مقالات متعددی در این خصوص به چاپ رسید. ازنظر روسها یکی از دلایل تلاش امریکا برای ایجاد انقلاب ابریشمی در ارمنستان , کاهش دادن نفوذ روسیه است . بنظر می رسد سناریو انقلابهای رنگین در منطقه به شکست انجامیده است و افزایش اعتراضات در اوکراین , قرقیزستان و گرجستان که انقلابهای رنگین را تجربه کردند نشان دهنده این موضوع است.