پس از گذشت حدود شش ماه از مطرح بودن طرح چهارم گروه مینسک برای حل مناقشه قره باغ ، سرانجام روزنامه ایراوونک چاپ ارمنستان بتازگی بخشی از جزئیات این طرح را فاش ساخت . بنوشته روزنامه ایراوونک در طرح چهام گروه مینسک بر تخلیه اراضی اشغال شده جمهوری آذربایجان در قبادلی ، فضولی ، زنگلان و جبرائیل که در خارج از قره باغ قراردارند ، پیشنهاد شده است . در مقابل جمهوری آذربایجان نیز باید در خصوص هویت حقوقی قره باغ مصالحه کند . قرار بود این طرح در سفر برنامه ریزی شده گروه مینسک به منطقه در ۱۸ و ۱۹ می گذشته مطرح شود ، اما این سفر به تعویق افتاد ، علاوه بر بیماری حیدرعلی اف رئیس جمهوری آذربایجان ، در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری آذربایجان یکی از علل مطرح نشدن رسمی طرح چهارم گروه مینسک است . به باوور کارشناسان سیاسی طرح چهارم گروه مینسک از چند بعد قابل ارزیابی است . از جمله اینکه در این طرح بر گذشت و مصالحه جمهوری آذربایجان در قره باغ تاکید شده است . این موضوع یادآور سه دور مذاکرات روسای جمهوری آذربایحان و ارمنستان در سال ۲۰۰۱ در پاریس و کی وست (KEYWEST) است . اساس این مذاکرات که با میانجیگری فرامنسه و امریکا برگزارشد ، بر گذشت و مصالحه یکجانیه باکو بنا گذاشته شده یود . کالین پاول وزیز امورخارجه امریکا سال گذشته در این خصوص گفت طرفین تا آستانه توافق پیش رفته اند ، اما مخالفت افکار عمومی مانع امضای توافقنامه شد . با چنین سابقه ای نیز گروه مینسک بار دیگر طرحی را ارایه کرده است که طی آن باکو باید در مورد هویت حقوقی قره باغ چشم پوشی کند .بی شک این موضوع در آستانه انتخابات ریاست جمهور آذربایجان نمی تواند بطور رسمی از سوی مقامات جمهوری آذربایجان بررسی شود ، از اینرو روسای گروه مبنسک منتظر برگزاری انتخابات ۱۵ اکتبر در آذربایجان هستند . از سوی دیگر بنظر می رسد طرح چهارم گروه مینسک نیز بمانند طرح سوم این گروه با پایبندی به اصل تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان ارایه نشده است . در طرح سوم که به دولت عمومی معروف است اعطاء اختیارات وسیع بیش از خودمختار عالی به قره باغ پیشنهاد شده بود که از نظر آذریها زمینه ساز استقلال قره باغ است . در طرح چهارم نیز در عمل اغماض جمهوری آذربایحان از استقلال قره باغ در دراز مدت پیش بینی شده است . این موضوع حتی با اصول سه گانه اجلاس لیسبون سال ۱۹۹۶ سران سازمان امنیت و همکاری اروپا مغایرت دارد . در این اجلاس برحفظ تمامیت ارضی آذربایجان ، اعطاء خودمختاری به ارامنه و تضمین بین المللی امنیت آنها تاکید شده بود . از سوی دیگر اتحادیه اروپا نیز طرحی مینی بر آزادی چهار شهر اشغالی آذربایجان و بازگشایی خطوط مواصلاتی میان جمهوری آذربایجان و قره باغ و ارمنستان پیشنهاد داده است ، که مقامات باکو با آن مخالفت کردند . از اینجهت که در عمل قره باغ را از نوعی انزواء بیرون می آورد . در طرح چهارم گروه مینسک نیز مساله بازگشایی جاده ارتباطی و نیز خط آهن باکو ـ مگری (ارمنستان ) –نخجوان پیش بینی شده است ، حال آنکه برخی از محافل سیاسی ارمنستان با این موضوع مخالف هستند ، چراکه از سرگیری فعالیت خط آهن باکو ـ مگری ـ تخجوان می تواند زمینه ساز عملی شدن طرح میادله دالان مگری (MEGRI) با لاچین (LACHIN) باشد که مردم ارمنستان بشدت با آن مخالف هستند . حتی استعفای آرام سرگیسیان نخست وزیر سابق ارمنستان تیز در مخافت با این طرح بوده است . در چنین شرایطی باید گفت در صورتیکه افشاگری روزنامه ایراوونک در مورد طرح چهارم گروه مینسک صحت داشته باشد ، از هم اکنون شکست این طرح قابل پیش بینی است . در واقع هر طرحی که متناسب با دیدگاههای مردم جمهوری آذربایجان و ارمنستان نباشد ، قابل اجراء نخواهد بود . ارایه چنین طرحهای غیر واقع بینانه بار دیگر این نظر را تقویت می کند که اساساً روسای گروه مینسک در چارچوب اغراض و منافع خود در عمل تمایلی به حل ممناقشه قره باغ ندارند .