سیزدهمین نمایشگاه بین‌المللی نفت و گاز ترکمنستان اخیرا با حضور ۲۳۰ شرکت از ۳۴ کشور جهان از جمله ایران در عشق آباد برگزار شد. شورن و شل آمریکایی ، بریتیش پترولیوم انگلیس ، توتال و شلیوبرجه فرانسه و گازپروم روسیه از جمله شرکت هایی هستند که در این نمایشگاه حضور داشتند. رییس جمهوری ترکمنستان در پیامی به این نمایشگاه بار دیگر بر وجود ‪ ۲۴‬ تریلیون مترمکعب ذخیره گازی در این کشور تاکید و مدعی شد که این کشور براساس برآوردهای جدید از سوی شرکت‌های بین‌المللی مقام اول ذخایر گازی در جهان را دارد. قربان قلی بردی محمداف در پیام خود با اشاره به برنامه‌های صنعت نفت و گاز ترکمنستان تا سال ‪ ۲۰۳۰‬میلادی گفت که برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی به تبادل اطلاعات در زمینه فناوری‌های نوین انرژی کمک می‌کند. رییس جمهوی ترکمنستان همچنین هدف از برگزاری نمایشگاه و همایش بین المللی نفت و گاز ترکمنستان، را تبادل افکار و بررسی موضوعات مختلف در زمینه همکاری‌های دوجانبه نفت و گاز عنوان کرد. برگزاری نمایشگاه و همایش بین‌المللی نفت و گاز ترکمنستان که از سال ‪۱۹۹۶‬ میلادی هر ساله برگزار می شود ، بار دیگر مسایل انرژی حوزه خزر را در کانون توجه محافل خبری قرارداده است. در حالی که بعد از فروپاشی شوروی انتظار می رفت انرژی در حوزه خزر به عامل همکاری تبدیل شود، اما قدرتهای بزرگ برای تسلط بر منابع انرژی، رقابت گسترده ای که یادآور”بازی بزرگ” قرن نوزدهم در منطقه می باشد، براه انداختند. نگاهی به تحولات ۱۷ سال اخیر نشان می دهد که حوزه انرژی خزر عمدتا با سه مشکل اساسی روبرو شده است. اول اغراق در اعلام میزان ذخایر انرژی منطقه . این سیاست از سوی برخی از کشور های منطقه و قدرتهای غربی دنبال می شود. هدف از ارایه آمارهای اغراق آمیز نیز جذب سرمایه گذاری شرکت های نفتی و نیز تلاش کشورهای غربی برای کم اهمیت جلوه دادن نقش حوزه خلیج فارس در تامین انرژی مورد نیاز غرب است. تحت تاثیر همین سیاست اغراق نیز بسیاری از حفاریهای نفتی در ج. آذربایجان بی نتیجه بود و تعدادی از شرکت ها فعالیت خود را در این کشور متوقف کردند. با وجود این ، این سیاست همچنان از سوی برخی از کشورهای منطقه دنبال می شود. بعنوان نمونه برغم اینکه بر اساس گزارش های مراکز معتبر بین المللی، روسیه مقام اول و ایران مقام دوم ذخایر گاز را دارد ، رئیس جمهوری ترکمنستان در پیام خود به نمایشگاه بین المللی نفت و گاز، مدعی شد که این کشور مقام اول در جهان از لحاظ داشتن ذخایر گاز دارد . مشکل دوم عقد قراردادهایی با شرکت های غربی که عمدتا با منافع ملت های منطقه مغایرت دارند. دراین خصوص می توان به انتقادات گسترده ای که در ج. آذربایجان به قرارداد موسوم به قرارداد قرن که در بیست سپتامبر ۱۹۹۴ امضاء شده است، اشاره کرد. مشکل سوم نیز انتخاب برخی از مسیرهای غیراقتصادی نظیر مسیر خط لوله باکو _ تفلیس _ جیحان برای انتقال انرژی منطقه است که این موضوع نیز ناشی از دخالت های امریکا در منطقه است جنگ پنج روزه اوستیای جنوبی در اوت گذشته نیز ناامن بودن کریدور غرب – شرق مورد نظر امریکا برای انتقال انرژی را نشان داد.نمایشگاه بین المللی نفت و گاز در ترکمنستان در شرایطی در حال برگزاری است که این کشور در خصوص مسیرهای انتقال انرژی سیاست نسبتا مستقلی در پیش گرفته است. ترکمنستان اگرچه در سال ۱۹۹۹ اسناد احداث خط لوله انتقال گاز ترانس خزر را امضاء کرد ، اما با آشکار شدن مشکلات زیست محیطی ، امنیتی و فنی این خط لوله و غیر اقتصادی بودن آن ، ادر سال ۲۰۰۱ از این طرح خارج شد. در حال حاضر نیز عشق آباد برغم فشار امریکا برای انتقال گاز از مسیر جمهوری آذربایجان و گرجستان ، از طرح اتحادیه اروپا برای انتقال گاز ترکمنستان و ایران از مسیر ترکیه در چارچوب پروژه ناباکو حمایت می کند. شکی نیست که منابع خدادادی منطقه می بایست به عامل همگرایی و توسعه منطقه تبدیل شوند و این مهم با جلوگیری از دخالت بیگانگان در حوزه انرژی منطقه میسر می شود.