مسائل و تحولات در زمینه امنیت بین‌المللی انرژی به عنوان یکی از مهمترین موضوعات قرن بیست و یکم، اخیراَ در “نهمین کنفرانس انرژی” در استانبول بررسی ‌شد. این کنفرانس سه روزه را “شورای روابط اقتصادی خارجی ترکیه” و “هیات پژوهش‌های انرژی آمریکا (سی.ئی.آر.آ.)” بطور مشترک برگزار کردند . بر گزاری این کنفرانس از یک سو در آستانه افتتاح رسمی خط لوله باکو _ تفلیس – جیحان صورت گرفت و ازسوی دیگر نیز در شرایطی صورت گرفت که سیاست یکجانبه و نظامی گرایانه امریکا در اقصی نقاط جهان موجب ادامه نوسانات در قیمت انرژی شده و این احتمال وجود دارد که در صورت ادامه این روند امنیت مسیرهای انتقال انرژی هر چه بیشتر بخطر بیفتد. چنانچه رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران نیز سه هفته پیش هشدار دادند که هر گونه ماجراجویی امریکایی ها در خلیج فارس امنیت انتقال انرژی از تنگه هرمز که بیش از ۵۰ درصد انرژی جهان از آنجا حمل می شود را بخطر خواهد انداخت . رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه در مراسم گشایش کنفرانس انرژی گفت: “موضوع انرژی چند سالی است که بیش از هر موضوع دیگر افکار عمومی جهان را به خود مشغول کرده است.” وی گفت: “منابع انرژی اکنون به عنوان عناصر مهم امنیت ملی و استقلال کشورها شناخته شده و این موقعیت، مسئولیت‌های خطیری برای سیاستمداران در تامین امنیت انرژی ایجاد کرده است.” اردوغان گفت: “تامین امنیت گذرگاههای انتقال انرژی، پیدا کردن راههای جایگزین برای انتقال انرژی، ایجاد تنوع در منابع تامین انرژی و اتحاذ تدابیر لازم برای ایجاد انعطاف در تقاضا، حائز اهمیت بسیار زیادی است.” نخست وزیر ترکیه با اشاره به شروع صادرات نفت خام از خط لوله نفتی باکو – تفلیس – جیحان، مدعی شد “بندر جیحان به صورت یکی از مراکز مهم انرژی دنیا در خواهد آمد. آنچه مسلم است اینکه تحولات سالهای اخیر نشان می دهد که ضریب امنیت در خطوط انتقال انرژی در برخی از نقاط جهان پایین آمده است . به باور ناظران سیاسی امنیت خطوط انتقال انرژی به عوامل متفاوتی بستگی دارد. در این خصوص هر اندازه تعداد کشورهای عبور دهنده انتقال کمتر باشد، ‌ریسک کاهش می یابد و مضافا اینکه تنشهای سیاسی در داخل هر کشور و در هر منطقه در این رابطه باید مورد توجه قرار گیرد  در واقع اکثر مسیرهای مطرح به منظور انتقال انرژی کشورهای حوزه خزر به بازارهای مصرف جز مسیر ایران از لحاظ اقتصادی و امنیتی مقرون به صرفه نیستند و بیشتر به دلایل سیاسی توسط قدرتهای بزرگ مطرح شده اند و مسیرهای بی ثباتی هستند. در این خصوص می توان به مشکلات متعدد امنیت خط لوله باکو_ جیحان که عمدتا به عنوان یک طرح امریکایی شناخته می شود , اشاره کرد . خط لوله‌‌ای که از “باکو” به “جیحان” می‌رود با مخاطرات بسیاری مواجه است. چرا که از “منطقه کردستان ترکیه” می‌گذرد. برخى فعالان در «حزب کارگران کردستان ترکیه» یادآور شده اند که یکى از هدف هاى آنها در آینده ممکن است خط لوله مزبور باشد. البته پ ک ک حتی در این خصوص بیانیه هایی را بیش از این منتشر کرده است. از جمله دیگر مشکلات امنیتی خط لوله باکو ـ جیحان عبور آن از مناطق ناامن گرجستان از جمله آجاریا و نزدیکی به منطقه جدایی طلب آبخازیاست. در عین حال عبور خط لوله باکو ـ جیحان از مناطق ارامنه ناراضی  گرجستان یک ریسک تلقی می شود. بطوریکه  شرکت آمریکایی اکسون موبیل که  ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۰ از شرکت در طرح باکو ـ جیحان بخاطر مشکلات امنیتی این طرح  انصراف داد.       در چنین شرایطی کشورهای غربی بویژه آمریکا و نیز کشورهای ذینفع در طرح باکو ـ جیحان ظاهرا برای حل مشکلات امنیتی این طرح ها راهکار ایجاد نیروهای چند ملیتی حافظ امنیت خطوط را مطرح کرده اند که هدف آن زمینه سازی برای حضور بیشتر ناتو و آمریکا در منطقه قفقاز بود. رژیم صهیونیستی نیز تلاش دارد که به بهانه تامین امنیت خط لوله باکو _ جیحان هواپیماهای جاسوسی خود را در منطقه مستقر سازد . به باور ناظران سیاسی چنین رویکرد هایی نه تنها به امنیت انتقال خطوط انرژی کمکی نخواهد کرد , بلکه آن را پیچیده تر نیز خواهد ساخت . در واقع تهدید اصلی امنیت انرژی در جهان سیاست یکجانبه و میلیتاریستی است که از سوی امریکا پیگیری می شود و تا زمانیکه در این سیاست ها تغییر ایجاد نشود , ضریب امنیتی انتقال انرژی مطمئن نخواهد بود .