ارامنه یکی از ریشه دارترین اقلیت های مذهبی و قومی در ترکیه هستند که هم در دوره عثمانی و هم در دوره جمهوری ترکیه تحت تاثیر ایده وطن خالص ترک، تاریخ تلخ و اندوهناکی داشته اند .
ارامنه در اواخر دوره عثمانی و آن مقطعی که «طلعت پاشا» وزیر کشور عثمانی و از رهبران جمعیت اتحاد و ترقی می¬گفت: «تنها یک ارمنی باید بماند، آن هم در موزه»، درگیر اخراج، جابجایی اجباری و حوادث خشونت باری شدند که از دید بسیاری از کشورها، نسل کشی محسوب می شود.
رجب طیب اردوغان در ۲۳ آوریل ۲۰۱۴ زمانیکه نخست وزیر ترکیه بود بدون استفاده از واژه نسل کشی، از نوادگان این کشتار پوزش خواست و پیامدهای این حوادث را غیر انسانی خواند.
در دوره جمهوری ترکیه نیز علیرغم تعهد آنکارا به رعایت حقوق اقلیت های غیرمسلمان (از جمله ارامنه) در معاهده لوزان ( ۱۹۲۳)، مصادیق متعددی از نفرت پراکنی، نقض حقوق مذهبی، فرهنگی و زبانی ارامنه وجود دارد.
قتل «هراند دینک» سردبیر نشریه آگوس ارمنی در۱۰ ژانویه ۲۰۰۷ ، مصداقی از تبعات نفرت پراکنی مستمر علیه ارامنه در ترکیه بود.
وجود فضای خفقان تاریخی علیه ارامنه در ترکیه باعث شده است که تعدادی از ارامنه این کشور، هویت خود را مخفی نگه دارند که این موضوع موجب شکل گیری دو گروه ارامنه حمشین (آشکار) و ارامنه کریپتو (پنهان) شده است؛ به همین دلیل نیز آمار ارامنه ترکیه از ۷۰ هزار تا ۵۰۰ هزار نفر تخمین زده می شود.
چرا معضل مصادره اموال و آثار فرهنگی و مذهبی ارامنه در ترکیه که از سال ۱۹۳۶ شروع شده است، هنوز حل نگردیده است؟
وضعیت ارامنه ترکیه از منظر دسترسی به «حق تماس» چگونه است ؟
دلیل اقبال جامعه ترکیه به کتاب «مادر بزرگ من» (نوشته فتحیه چتین) – کتابی که فجایع علیه ارامنه در اواخر عثمانی را روایت می کند؟- چیست ؟
مهمترین مصادیق نقض حقوق اقلیت ارمنی ترکیه به عنوان بزرگترین اقلیت مذهبی غیرمسلمان این کشور از منظر حقوق بین الملل اقلیت ها کدامند؟
برای مشاهده پاسخ این سوالات، ویدئوی زیر را مشاهده فرمائید:
پیام بگذارید