همزمان با سفر میتو برایزا meTiu braiza، دستیار معاون وزیر امورخارجه آمریکا به گرجستان، وزارت دفاع این کشور با انتشار بیانیه ای اعلام کرد : تا پایان سالجاری میلادی ۴۰۰ نظامی گرجی به افغانستان اعزام می شوند. در حال حاضر ۱۰۰ نظامی گرجی در افغانستان حضور دارند. این تصمیم گرجستان در شرایطی است که این کشور پیش از این نیز اعلام کرده بود که تعداد نظامیان خود در عراق را از ۸۵۰ نفر به دوهزار نفر افزایش خواهد داد.گرجستان اولین کشور قفقاز بود که به درخواست امریکا در سال ۲۰۰۱ برای شرکت در باصطلاح جنگ امریکا با تروریسم پاسخ مثبت داد و تعدادی از نظامیان خود را به افغانستان و در سال ۲۰۰۴ به عراق اعزام کرد. این اقدام تفلیس با اعتراض های داخلی مواجه شد و این اعتراض ها تاکنون نیز ادامه دارد، اما تصمیم گرجستان به افزایش نظامیان خود در افغانستان و عراق که به درخواست آمریکا صورت می گیرد، نشان می دهد که دولت تفلیس به این مخالفت ها توجهی ندارد. در حال حاضر برغم حضور هفتاد هزار نظامی خارجی در افغانستان ، ناامنی و خشونت در این کشور در حال افزایش است و حضور اشغالگران مهمترین دلیل افزایش ناامنی است. امریکا از کشور های عضو و همکار ناتو خواسته است که نظامیان خود را در افغانستان افزایش دهند. فرماندهان نظامی امریکا در افغانستان همچنین خواهان اعزام ده هزار نظامی امریکایی به افغانستان تاپایان سال جاری میلادی شده اند، اما کاخ سفید با توجه به مشکلات موجود امریکا در عراق ، اعزام این تعداد نیرو تا پایان سال جاری به افغانستان را منتفی دانسته است. درچنین شرایطی تفلیس همزمان با سفر برایزا به گرجستان با اعلام تصمیم این کشور به افزایش نیروهایش در افغانستان از یک سو امیدوار است که از حمایت های مالی و سیاسی امریکا بهره مند شود. از سوی دیگر نیز رضایت اعضای ناتو را برای عضویت دراین سازمان بدست آورد. این در شرایطی است که سابقه پانزده سال همکاری نزدیک گرجستان با امریکا و غرب بعد از روی کارآمدن ادوارد شواردنادزه در سال ۱۹۹۳ نشان می دهد که این رویکرد کمکی به حل مشلات امنیتی و اقتصادی گرجستان نکرده است . وضعیت بحرانی مناقشات آبخازیا و اوسیتیای جنوبی بهترین دلیل بر صحت این ادعاست. چه اینکه امریکا در چارچوب تز خود مبنی بر دائمی بودن منافع و دائمی نبودن دوستان، هرگاه منافعش اقتضاء کرده است، گرجستان را وجه المصالحه بده و بستانهای خود با روسیه در مسایل بین المللی کرده است. در چنین شرایطی نیز مردم گرجستان خواهان بازگشت نظامیان خود از افغانستان و عراق هستند. بویژه اینکه از یک سو اهداف واقعی امریکا از اشغال عراق و افغانستان یعنی تسلط یر منطقه استراتژیک خاورمیانه و منابع انرژی آن و دروغ بودن ادعای توسعه دموکراسی آشکار شده است . از سوی دیگر گرجستان خود با مشکل جدایی طلبی مواجه است و مردم این کشور انتظار دارند نظامیان گرجی بجای خدمت در زیر پرچم اشغالگران، در راه احیای تمامیت ارضی کشورشان فعالیت کنند. در واقع مجموع تحولات نشان می دهد که هدف امریکا از قراداد ۲۰۰۲ “تعلیم و تجهیز” با گرجستان مدرن کردن ارتش این کشور نبود است، بلکه امریکا در این چارچوب ، نظامیان گرجی را آموزش و آنها را به صورت دوره ای به افغانستان، عراق و کوزوو اعزام می کند. بطوریکه گرجستان اکنون بعد از امریکا ، انگلیس و کره جنوبی بیشترین تعداد نظامی خارجی در عراق را دارد . از اینرو نیز بنظر می رسد ادامه این رویکرد غربگرایانه تفلیس باعث افزایش انتقادات داخلی از دولت میخائیل ساکاشویلی خواهد شد.